Locatie: de wachtkamer bij de röntgenafdeling in het Flevoziekenhuis. Nadat de pedicure had geopperd dat mijn teen zo raar stond vanwege een fractuur ben ik naar de huisarts gegaan. Een foto van mijn linkerachterpoot was de eerste stap naar de diagnose en dus naar genezing. Dacht ik. Pijn in poot
 |
| Daar zijn ze, mijn pijnlijke achterpoten, maar met twee liefdevolle voorpoten erop |
Afgelopen woensdag om 13.10 's middags had ik een afspraak op genoemde afdeling. Zoals mijn buurvrouw in de wachtkamer al met luide stem verkondigde, stelde het feit dat je een afspraak had niet veel voor.
Nou is het in het Flevo niet zo heel erg om te wachten. Ze hebben mooie wachtruimtes, in de hal van het ziekenhuis zat een mevrouw op een vleugel te spelen en in de hoek was een stemlokaaltje ingericht.
Herman en ik besloten er een gezellig echtelijk uitstapje van te maken. Eerst de foto, dan stemmen en dan in het centrum even een broodje eten.
Ik werd om 13.30 geroepen (se deejen het niet op volgorde maar het viel nog alles mee). Ik hoefde alleen mijn schoenen uit te doen, de foto was zo klaar en wij konden richting stembureau.
Ik had voor de time being al een paar idioot grote laarzen aangeschaft. Mijn gebroken teen eiste de nodige ruimte. Ik had ook een paar uitgelopen ballerina's gevonden, dus het ging allemaal wel. In het weekend heb ik mij door het bos voortbewogen op Herman's gympen, een elegant maatje 44.
Omdat ik mijn zeer pijnlijke linkervoet bij het lopen wat ontzag, heb ik mijn rechtervoet niet de nodige aandacht gegeven. Ik zag in het weekend wel een klein wondje op mijn rechter grote teen.
Dat wondje is uitgegroeid tot een blauwe, bloederige, kloppende massa. Dus morgen met mijn "goede" voet naar de dokter.
Ik heb ook de uitslag van de foto. Daar ben ik niet blij mee want, godsammeliefhebbe, het is artrose, het wordt niet beter zoals ik hoopte, het wordt alleen maar erger. Dat betekent geen naaldhakken meer.
Daar had ik me al mee verzoend. Dat betekent ook geen pump met een truttig blokhakje meer, dat betekent geen goedkope, vrolijk gekleurde ballerina's meer.
Nee vrienden, dat betekent grote, platte en brede schoenen, dat betekent afzichtelijke modellen, dat betekent uitsluitend nog zwarte of beige sneeuwschuivers.
Op dit moment ben ik zo ziek van mijn gewonde rechterpoot dat het me even niet kan schelen.
Maar binnen afzienbare tijd zal het inzinken, dan zal ik me realiseren hoe mijn toekomst eruit zal zien.
Ik zocht nog een naam voor mijn op te richten bedrijf, wat denken jullie van "Katrien Duck Advies?"
Wat een ellende, of om met mijn buurvrouw uit het ziekenhuis te spreken: "Krijg nou de kolere".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten