Te jong of te oud

Het lijkt wel of ik altijd in de verkeerde tijd zit.

Te jong of te oud?

School

Toen ik op de middelbare school zat moesten we in het hele vakkenpakket examen doen. Tegenwoordig kan de jeugd vakken laten vallen. Toen had ik die keuze graag willen hebben, nu ben ik blij dat ik in alle vakken examen heb gedaan. 

Ik snap trouwens toch niet veel meer van het hele schoolsysteem, als ik van een kind hoor dat het een bepaalde groep zit moet ik rekenen, leeftijd 8, schoolcarrière begonnen met 4, 8-4 is 4, dus groep vier. Ik zat op die leeftijd in de derde klas. Wij kregen een rapport met cijfers. De bovenste cijfers waren voor vlijt en gedrag. Daaronder werden de vakken opgenoemd en daarnaast werd drie maal per jaar een cijfer geschreven. De tegenwoordige rapporten zijn complete romans. In mijn tijd waren de zaken ongenuanceerd maar duidelijk. Voor alles onder 6 kreeg ik op mijn lazer, voor een 8 of hoger een compliment. Maar de lagere school perikelen even terzijde. Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik tot en met het laatste jaar op de MMS op zaterdagochtend les had.

Zaterdagmiddag om 13.00 uur werden we losgelaten,  het schoolplein was dan overladen met puisterige jongens met brommertjes en onze directrice stond in haar kamer achter het gordijn te controleren of de meisjes zich wel zedig gedroegen. Onze directrice was van de oude stempel, een strenge roestvrijstalen maagd. Wij mochten bijvoorbeeld niet op de verwarming zitten omdat dat "zinnenprikkelend" zou zijn en als zij ergens op tegen was waren dat wel geprikkelde zinnen.

Het jaar na mijn eindexamen werd de zaterdag als schooldag afgeschaft. 

Vrije dagen

Bij de meeste werkgevers heb je op een bepaalde leeftijd recht op ouwelullendagen. Ik was dolgelukkig toen ik er een paar jaar geleden een dag bijkreeg. Elke jaar een extra dag, dat was het vooruitzicht.

Bij mijn tweede dag erbij hoorde ik van mijn werkgever dat hij mij niet op leeftijd wilde discrimineren dus dat er geen ouwetruttendagen meer bij zouden komen.

Ik had me geen moment gediscrimineerd gevoeld, maar fijngevoelig als mijn baas is had hij besloten alle schijn van discriminatie te vermijden en mij geen extra dagen meer te geven.

VUT

Ik ben nu op een leeftijd die je een paar jaar geleden de VUT leeftijd zou noemen. Vervroegde  uittreding of functioneel leeftijdsontslag, geef het een naampje. Jullie weten het allemaal, zoiets bestaat niet meer.

Integendeel, ik ben van zoveel algemeen nut dat ik minimaal tot de leeftijd van 65,5 mag werken. Dat vind ik niet erg. Thuis hoef ik niet veel te doen, Herman heeft fut genoeg om het huishouden te doen.
Ik heb het beheer over de linnenkamer maar verder heb ik thuis een luizenleventje. Dus ik werk fulltime en doe daarnaast de verplichte opleidingen en voor de lol schrijf ik.

Bejaardenhuis

Er werd altijd wat zielig over gedaan, maar al toen ik jong was leek het me wel wat. Een gezellig kamertje met een klein keukentje waar je alleen maar koffie hoefde te zetten want de maaltijden werden gebracht. Daar zou ik dan zitten in een leunstoel, met mijn haar in een knot, een brilletje op en de leesportefeuille op mijn pluche tafelkleedje  (een handwerkje zou in dit verhaal beter passen maar ik blijf realistisch). Ik zou 's middags theedrinken met mijn collega-bejaarden, ging op woensdagmiddag naar de bingo beneden en niemand zou weten dat in de cassisfles port zat.

Ik kan het vergeten, mijn bejaardentehuisdroom zal niet doorgaan. Er is geen geld meer voor en straks zijn er geen bejaardenverzorgsters meer. Zelfs de luxe van thuiszorg is twijfelachtig.

Als ik op mijn vader lijk word ik oud. Dement als een deur maar oud. Ze weten nu al niet wat ze met al die dementen aan moeten, laat staan tegen de tijd dat ik zover ben samen met al mijn leeftijdgenootjes.

Ik wil niet dement zijn, ik wil best een euthanasieverklaring tekenen dat men mij richting reïncarnatie helpt als ik onzin ga praten. Ergere onzin dan nu bedoel ik, als ik zelf niet meer weet dat het onzin is.

Ik weet niet of jullie de discussie volgen, maar als ik nu op papier zet, terwijl ik bij mijn volle verstand ben, dat ik in een bepaald stadium van Alzheimer niet verder wil heb ik daar niets aan op het moment dat ik in dat stadium ben aanbeland. Want dan kan ik er wel eens anders over denken.

Bullshit, als ik dat nu beslis geldt dat nog als ik niet meer denken en beslissen kan. Ik heb voldoende kennis kunnen maken met de heer Alzheimer om te weten wat hij aanricht.

Ik hoop dat er een oplossing komt voor dit dilemma, ik heb nog even. Voorlopig werk ik nog, ook op zaterdag. En niet tot 13.00 uur maar tot 16.00 uur. Veel is er niet veranderd. Behalve dat puisterige pubers niet meer voor mij in de rij staan.