Casper, ons showmodel
Wij hebben honden, uiteraard zijn onze honden de mooiste en de liefste van de hele wereld. Onze Golden Retriever Carlie heeft geen stamboom, aan haar smalle koppie en ranke lijf te zien hebben sommige voorouders van Carlie hun vertier wel eens buiten de Goldenfamilie gezocht.
Onze Casper is een ander verhaal. Toen wij besloten dat wij een zwarte Labradorpup wilden zijn we op zoek gegaan naar een betrouwbare fokker. Die vonden we vlak bij huis en in juni 2010 konden we onze pup bij Annette Schreuder (Of Eastside Forest) in Lelystad ophalen. We hadden een goede keus gemaakt want onze Casper (Wild Willow Of Eastside Forest) werd van een aanbiddelijke pup een mooie puber en tenslotte een imposante zwarte man.
Zo mooi dat wij besloten hem in te schrijven voor de Labrador Clubmatch in 2011.
Je ziet het wel eens op de televisie en ik moet het met jullie eens zijn, een hondenshow is geen vertoning. Maar toch hebben we het gedaan en we vonden het zo leuk dat het niet de laatste keer was.
Om ons voor te bereiden hebben Casper en ik een ringtraining gevolgd. Voor Casper een cultuurshock, want bij deze cursus wordt "staan" beloond terwijl hij net afgestudeerd was in zitten, liggen en blijven.
Na een aantal lessen kon Casper staan en vooral blijven staan. Hij vond het goed dat "de keurmeester" hem betastte en als het meezat liet hij zelfs zijn tandjes zien. Wij konden samen lopen, en dan bedoel ik showlopen.
Dus niet dat Casper voor me uitdendert en dat ik er als een willoos slachtoffer achteraan bungel, nee wij draven gedisciplineerd naast elkaar. Als showhandler dien je ervoor te zorgen dat het gangwerk van je hond goed beoordeeld kan worden, dus je beweegt je voort op een manier die het midden houdt tussen rennen en huppelen, je moet er even doorheen maar het went vanzelf.
In 2011 was onze eerste show. De Labrador Clubmatch is nog een heel gedoe, de entourage doet nog het meest denken aan een aflevering van Midsomer Murders. Met overal kraampjes en gezelligheid maar zonder moord.
Als iedereen op de juiste plek bij de juiste ring staat gaan ze het Wilhelmus spelen, echt waar. De concurrentie bestond in onze ring uit minstens 40 honden, dus ik had al mijn energie en aandacht nodig om mijn hond onder controle te houden. Het volkslied is volkomen aan mij voorbijgegaan.
Elke hond wordt betast, bekeken en er wordt een paar keer omheen gelopen. Tot zover deed Cas het prima. Dan komt een moeilijk deel, de keurmeester gaat zijn rapport dicteren terwijl hij naar je hond blijft staren. Jij moet zorgen dat de hond blijft staan en wel goed in het zicht van de keurmeester.
Ik hoorde de keurmeester zeggen: "zeer goed type". Ik zwol van trots uiteraard. Gelukkig was mij verteld dat je alleen tegen de keurmeester mag praten als je wat gevraagd wordt, anders had ik op zijn gemompelde opmerking: "goede borstpartij" er absoluut uitgeflapt: "Dank u, maar wij zijn hier voor mijn hond".
Vervolgens moet je een rondje en een driehoek lopen. Ik ging zo op in Casper dat ik mij niet meer van mijn omgeving bewust was. Ik liep maar te kleppen tegen die hond: "Goed zo, grote hond, dat is netjes, dat is een heeeel braaave hond". Het werkte, Cas bleef vol aandacht voor me. Ik zag niets anders meer dan Cas. Ik schrok dan ook behoorlijk toen ik het door Herman opgenomen filmpje van ons optreden zag. Het enige wat ik zag was mijn schommelende boezem. Voor mij geen show meer zonder sportbeha.
Op deze eerste show hadden we een ZG, voor de leken "Zeer Goed". Gezien het feit dat het voor ons allebei de eerste keer was waren we daar zeer tevreden over.
In 2012 waren we er weer bij, we hadden nog wat ringtrainingen gevolgd en ons ernstig verdiept in het showgebeuren. Zo had ik mij contrasterend gekleed. Zwarte hond dus lichte broek. Het lijkt een kleinigheidje maar is wel belangrijk. We hadden dit keer een Engelse dame als keurmeester en zij gaf onze "goodlooking black" een excellent.
Oftewel uitmuntend. Ik heb meteen Annette gebeld uiteraard.
Afgelopen zondag was de clubmatch in Bennekom, dit jaar konden we er niet bij zijn. Maar in september is op onze eigen vereniging KC Pampus de regionale Clubmatch en daar gaan we het maken.
Nog een paar ringtrainingen, Casper nog een dagdeel naar Noortje de hondentrimster en dan zullen we eens laten zien wat we de afgelopen jaren geleerd hebben, ik, mijn sportbeha en onze uitmuntende zwarte man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten